W dniu 23 kwietnia 2013 roku weszła w życie nowa ustawa z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz.U.2013.403). Przepisy ustawy mają zastosowanie do wszystkich transakcji zawartych po dniu jej wejścia w życie.
Należy zaznaczyć, że obecna ustawa została uchwalona w celu implementacji nowej dyrektywy 2011/7/UE w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych (Dz.U.UE.L.2011.48.1).
Ustawa ma zapewnić skuteczniejszą ochronę wierzycieli przed opóźnieniami w płatnościach w porównaniu z poprzednią ustawą. Wprowadza ona nowe instrumenty, które mają pomagać w zwalczaniu problemu tzw. zatorów płatniczych.
Maksymalny termin płatności
Nowe przepisy wprowadzają maksymalny dopuszczalny termin zapłaty, który strony mogą określić w umowie. Wynosi on 60 dni i jest liczony od dnia doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi. Strony mogą ustalić dłuższy termin pod warunkiem, że nie jest to sprzeczne ze społeczno-gospodarczym celem umowy i zasadami współżycia społecznego oraz jest obiektywnie uzasadnione, biorąc pod uwagę właściwość towaru lub usługi. Natomiast, w przypadku transakcjach związanych z dostawą towarów lub świadczeniem usług przez przedsiębiorców na rzecz podmiotów publicznych, maksymalny termin zapłaty wynosi 30 dni. Tutaj strony również mogą ustalić dłuższy termin zapłaty, ale nie może on jednak przekraczać 60 dni. W razie ustalenia w umowie terminów dłuższych niż określone w ustawie pomimo niespełnienia warunków do ich przedłużenia wierzycielowi, który spełnił swoje świadczenie przysługują po upływie, odpowiednio 60 lub 30 dni, odsetki za okres od upływu maksymalnego terminu do dnia zapłaty.
Nowa ustawa rozstrzyga jednoznacznie, że podmioty publiczne (np. jednostki samorządu terytorialnego) muszą stosować regulacje dotyczące terminów zapłaty w transakcjach handlowych.
Termin na odbiór towaru lub usługi
Nowa regulacja wprowadza też maksymalny termin na przeprowadzenie procedury badania towaru lub usługi w celu potwierdzenia zgodności tego towaru lub usługi z umową. Jeżeli strony transakcji handlowej przewidziały w umowie możliwość takiego badania, czas jego trwania nie może być sprzeczny ze społeczno-gospodarczym celem umowy i zasadami współżycia społecznego oraz musi być obiektywnie uzasadniony biorąc pod uwagę właściwość towaru lub usługi. W żadnym jednak wypadku nie może on przekraczać 30 dni, liczonych od dnia otrzymania towaru lub usługi.
Stała rekompensata
Przyznano także wierzycielowi prawo do tzw. stałej rekompensaty, które przysługuje od dłużnika z tytułu rekompensaty za koszty odzyskiwania należności równowartość kwoty 40 euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne. Jeżeli koszty windykacji należności przekroczą tę kwotę, wierzycielowi przysługuje zwrot tych wyższych kosztów.
Polski
English